Dinçer Çankaya : ÇOCUK.

Bir çoban kavalında ağlıyordu çocuk
Umutsuzlar diyarında
Kayboluyordu gözyaşları boncuk boncuk
Botanda....
Babasızlığını sorguluyordu
Diken ile gül arasındaki sevda
bağlamında....
Kuşlar yas tutardı ve gökyüzü çakmayan
şimşeklerle donatılırdı

Ağıdını duyan yoktu hiçbir melodide
Yüreği yanıyordu inceden inceye
Tek tesellisi ağlamak ve olmayan gelecek
umutlara bağlanmaktı...

Dinçer Çankaya-KHA.