Dinçer Çankaya : Yüreğimin İhaneti

inanmıştım seherinde şafağın
gökyüzünde nağmeler söylerken
çocukluğum
sorgularken derin bir birdapta canlığımı
ben ihanet yemiştim yüreğimce....

kendime kalleştim bütün mevsimlerde
deryası kalmadı artık hayallerimin
vazgeçtim artık kardeşliğin canlığın
büyüsünden
yoz bir evren ve anlamı olmayan
menfaatperes rüyalar
artık parıldamayan cilveli gözlerde
ben ihanet yemiştim yüreğimce

sevdamı hayallerimi bir fırtınayla savurdum
ağıtım artık ben hasrete kapılmış bir
yaşlı göçmen kuş misali
hep o sevdi o buldu belasını ağladı satıldı
gülmedi güldürmedi yüreğim...
bir zehir cümbüşünde ve fırtına kalleşliğinde
gelirken sahtekar dostlar ve kardeşler
ben ihanet yemiştim yüreğimce..

Dinçer Çankaya *  KHA